Thakhek - 4000 eilands

We zitten alweer bijna op week 6 van onze trip, Wow wat gaan de dagen snel voorbij! Ons laatste verslag eindigde in Vientiane, de hoofdstad van Laos. We hebben weer aardig diepte en hoogte puntjes meegemaakt de afgelopen dagen, dus genoeg om te vertellen!

"De reis vanuit Vientiane naar Thakhek" (360km)
We zouden om 12 uur worden opgehaald door een minivan, om ons naar het busstation te brengen. Nooit gedacht dat ze op tijd zouden komen, maar al helemaal niet te vroeg! 11:20 stonden ze al voor onze Guest house, terwijl wij nog aan het eten waren.

Eenmaal aangekomen op het busstation stapte we in een "VIP" bus. Leo moest nog even naar de wc en Nancy zocht alvast een plekje. Na geen 2 min kwam Leo de bus in met de mededeling, dat hij zijn iphone nergens kon vinden. We kregen, na het onderzoeken van de tassen, snel het vermoedde dat die nog in de Minivan lag (uit zijn broekzak gevallen). De bus stond op het punt om te vertrekken dus we besloten om ons backpacktassen eruit te halen en achter Leo zijn telefoon aan te gaan. De buschauffeur begreep er weinig van en vertrok zonder ons richting Thakhek. Leo had aan een mevrouw achter het loket gevraagd of zij de chauffeur van de Minivan kon en evt zou willen bellen of hij een iphone had gevonden. Engels spreken kunnen ze hier zeer slecht, dus het duurde even voordat ze begreep wat we bedoelde. Eerste instantie had hij niks gevonden en na 10 min kregen we het goede bericht dat hij toch in de Minivan lag! Yesss, dat was even goed schrikken en gelukkig zijn ze zo eerlijk om Leo zijn telefoon terug te geven ipv te houden!

1 uur later zaten we in een locale bus richting Thakhek. We wisten niet wat we meemaakte. Het leek letterlijk een cola blikje op wielen, gaten in de vloer waren dicht getimmerd, buitenkant zat aan elkaar gelast en de voorruit werd bij elkaar gehouden door plakband. Wij waren de enige toeristen in de bus, de rest was gevuld met locale mensen en uiteraard een hoop spullen die ze onderweg dropte. Het eerste stuk stopte we zo vaak, dat we nog geen 40 km hadden afgelegd in 2 uur tijd. Dat word dus een lange heilzame rit! Tussendoor kwamen er locale mensen binnen stormen, die allerlei soorten eten aan je willen verkopen. Plas pauze ging ook op een zeer aparte manier, gewoon midden op de weg stoppen en zo snel mogelijk de bosje in rennen, ongecharmeerd broek naar beneden trekken en plassen! (Zowel de mannen als de vrouwen). De locale mannetjes zaten met een grote glimlach te kijken hoe Nancy dit voor elkaar ging krijgen. Geen 5 min verder stopte de bus weer en rende er een man keihard de bus uit en verdween in de bosjes. Zijn tas lag nog in de bus, maar de man was nergens meer te bekennen. Waarschijnlijk was hij op de vlucht? Nancy vertrouwde het niet zo, dus onderzocht zijn tas of er niks verdachts in zat! De locale mensen kwamen erom heen staan en vonden het wel erg spannend dat wij zomaar in die tas doken. Gelukkig alleen maar kleren en een zakje rijst, dus de chauffeur besloot weer om verder te rijden. Politie bellen, nee joh dat heeft hier helemaal geen zin!

Na 8 uur kwamen we eindelijk aan in een zeer uitgestorven Thakhek. Hopelijk kunnen we nog een plaats vinden om te slapen. We moesten een tuk tuk nemen om naar het centrum te gaan en aangezien het al zo laat was kunnen ze je van alles vragen! Zo betaalde wij 5 euro en de locale mensen die erbij instapte 1 euro. Boos worden of in discussie gaan heeft geen zin, want zo gaat dat gewoon hier!

"The loop"
We zijn de volgende ochtend vroeg opgestaan om op tijd een scooter te huren. Thakhek is werkelijk niks aan, maar vanuit hier start "the loop". Dat is een route van 500km door het landschap van Laos, wat je in 3 of 4 dagen kan doen. Onderweg heb je allerlei mooie plekjes om te stoppen en te bezichtigen. Wij besloten deze route in 3 dagen te doen. Onze backpacktassen lieten we achter in het guest house en vertrokken met ze tweeën op een 125cc Yamaha scooter. We zouden vandaag ongeveer 130km afleggen en overnachten in Thalang village. De route daarnaar toe was redelijk goed geasfalteerd. Behalve de weggetjes richting the Budha cave en tha Falang waren heel zanderig en een hoop kuilen en stenen, je kon hier niet harder dan 20-30 km/h! Achterop zitten was geen pretje, de billetjes hadden aardig wat te verduren! Leo daarin tegen zag het als een sport, zo hard mogelijk over de stenen heen rage! Gelukkig is Leo aardig behendig, we zagen namelijk een hoop valpartijtjes onderweg! We kwamen als enige toerist aan bij "the budha cave", die (schrik niet) in 2004 is ontdekt! Nancy kreeg een rok aan en we werden vrolijk ontvangen door de locale mensen die daar zaten. Onze blanke huid vonden ze erg bijzonder, een van de vrouwen pakte namelijk onze arm stevig beet. "Yes ik heb weer een westerling aangeraakt".

Een stukje verder lag "Tha Falang", hier kon je zwemmen. Super mooi water, maar aangezien we het niet heel warm hadden en de tijd in de gaten moesten houden (word hier snel donker) besloten we niet te gaan zwemmen. Onderweg hier naar toe kwamen we een meisje tegen, helemaal onder het zand en super overstuur. Paar minuutjes geleden werd ze door 2 locale jongens van haar scooter geduwd, waarbij ze al haar bezittingen incl scooter meenamen! Gelukkig kwam ze 2 andere toeristen tegen die haar naar het politie bureau brachten. We voelde ons zo veilig in Laos en Thailand, na dit incident staan we toch weer even wat scherper.

Onderweg was het werkelijk schitterend! Hoge rotswanden, groene robuusten bergen, rijstvelden, rondlopende en overstekende koeien, waterbuffels, varkens en honden. We passeerde dorpjes wat nog op traditionele wijze leefde en kinderen die met een grote glimlach SaBaiDeeee (hallo) riepen. Onze eerste overnachting was in een houten bungalow met hangmat en uitzicht op een groot meer. We zijn nog niet helemaal uit hoe dit "meer" gecreëerd is, aangezien er overal kale bomen in het water stonden. Het leek op een soort van uiterwaarden/opvang gebied om overstromingen te voorkomen. Vlakbij dit meer zat een hydroelectric dam (Nam Thean River) waar ze stroom opwekken. Met zonsondergang gaf het in ieder geval een heel gaaf uitzicht! Hier kwamen we 2 Duitsers tegen, die we eigenlijk gedurende rit continu weer tegen kwamen.

Dag 2 zijn we 8:30 vertrokken, we zouden vandaag 160km afleggen! Het was echt een super koude dag, lange broek aan en lange mouwen shirt en vest! Het werd ook niet warmer gedurende de dag. Er stond een hoop wind, wat de rit fris maakte! Onderweg was er een flink stuk onverhard, aangezien ze daar bezig waren met wegwerkzaamheden. Het was flink zandhappen en gladde stukken door losliggend zand. Alle houten huisjes op palen langs deze weg zaten ook echt werkelijk een flinke laag onder het zand! Vandaag hebben we, na wat zoeken, een cool spring bezocht en een waterval. De wandeling naar de waterval was mooi door de rimboe, maar er kwam letterlijk een pisstraaltje naar beneden. In het regenseizoen zou het wat spectaculairder zijn! Na een lange zit kwamen we aan in Khong Lo! Hier overnachten we in een vrij nieuw guest house voor maar 6 euro!!

Dag 3 vertrokken we om 8:30 met een bootje door de 8km lange Khong Lo Cave! Reddingsvest aan, lampje op ons voorhoofd en houten bootje leegscheppen (er zat ergens een lekkage)! Maar zeker de moeite waard! Het water stond wat lager dan normaal, dus soms moesten we uitstappen om het bootje op te tillen en te verplaatsen. Het water stroomde aardig in de cave! We stopte op een punt waar je veel stalagmieten en stalactieten kon bewonderen. Dit duurde totaal 2 uurtjes. Hierna weer bepakt op de scooter en de laatste 180km richting Thakhek! Een lange saaie weg in verhouding met de eerste 2 dagen. Gevoel in onze billen hadden we niet meer, dus 3 dagen was meer dan genoeg! Maar werkelijk zeker de moeite waard!!

"4000 eilands"
Weg uit het koude saaie Thakhek en op naar het zuiden! 8:30 vertrokken we en werkelijk 12 uur later kwamen we aan in Don Det! De totale afstand wat we hebben afgelegd is 500km. Het was weer een heftig ritje en avontuurlijk! Vanuit Thakhek vertrokken we met een locale bus richting Pakse. De airco deed het niet, dus we moesten het doen met Arko (alle ramen kunnen open). We werden in Pakse ergens gedropt, niet op het busstation en moesten verder een tuk tuk nemen naar het centrum. Ze proberen op elke manier aan je te verdienen! Wel erg typisch dat de locale mensen bleven zitten, dus dat deden wij dan ook maar! Uiteindelijk stopte de bus nog niet bij het busstation waar we moesten wezen en namen we alsnog een tuk tuk. Daar aangekomen ree er nog een locale Pick up met 2 bankjes achterin naar Don Det voor 4 euro (Inc Ferry vertelde ze). Echt we keken weer onze ogen uit! Heel die Pick up werd volgestampt met dozen, zakken fruit, groente, watermeloenen en ja er moesten ook nog mensen in en uiteraard een scooter achterop!! Welgeteld 16 mensen!! Leo zat het eerste stuk met zijn knieën in zijn nek, gelukkig stapte er een paar locale mensen uit gedurende rit. Het is zo bizar om te bedenken wat er allemaal mis kan gaan en dat ze totaal niet aan de veiligheid denken van de inzittende en kinderen! Langs de weg vind je een hoop plastic en afval, de kinderen in de Pick up gooide ook van alles naar buiten, zonder enige correctie van de ouders. Het is duidelijk dat ze totaal niet denken aan de toekomst en de gevolgen daarvan!

Aangekomen bij de Ferry moesten we natuurlijk zelf een ticket kopen, terwijl ze ons wijs maakte dat het incl was. In het donker staken we het water over naar Don Det (zuidelijkste puntje van Laos)! Yesss en binnen 5 min een guest house gevonden! De komende dagen willen we vrij weinig doen en relaxen!

In eerste instantie wilde we graag een bungalow aan het water met hangmat, maar het zag er niet zo schoon uit en de wc was gezamenlijk. Nu zitten we prima met airco, want het is hier HOT!! Het is een prachtige omgeving, welgeteld 4000 eilanden verspreid over de Mekong River, waarbij ze de struikjes in het water meetellen. Net voordat de Mekong Cambodja in stroomt vertakt het zich in een talloze kanaaltjes. We hebben een fiets gehuurd en zijn richting Done Khone gefietst een eiland naast Don Det (verbonden via een Franse brug). Hier heb je werkelijk een schitterende robuusten waterval(Li-Phi waterfall), zwemmen is zeker niet mogelijk met deze flinke stroming! Daarna zijn we met een houten wiebelig bootje Irrawaddy-dolfijnen gaan spotten en ja ver in de verte zagen we ze te voorschijn komen! Ze hebben een stompe neus en leven in zoet water. Deze beesten zijn zeldzaam en uitstervend, de schatting is een stuk of 100. Rond 17:30 zagen we een mooie zonsondergang, echt zeer rustgevend en schitterend!

Laatste dagje zijn we gaan kajakken, waarbij we ook de Khone Phapheng waterfall bezochten. Vandaag zijn we vroeg vertrokken naar de grens van Cambodja, we wilde vanaf daar een busje regelen naar Siem reap. Dat was uiteindelijk veel goedkoper, dan een directe bus vanuit Don det. De grens van Laos naar Cambodja is echt zo corrupt! Voor een vertrekstempel vragen ze 2 dollar, voor één of andere medische keuring wat werkelijk nergens op slaat betaal je 1 dollar en de VISA was voor ons 35 dollar en 2 andere toeristen 30 dollar. Je werd van loket naar loket gestuurd! Maar goed we hadden onze VISA and hello Cambodja! YES! Vanaf de grens zij we een minivan ingestapt, die ons naar Siem reap bracht. Prima rit, aangezien er een nieuw geasfalteerde weg lag! Nu in een guest house vlakbij het centrum, morgen maar eens gaan verkennen!

Bye bye Laos, hello Cambodja!